Gegarandeerd genoeglijke uurtjes |
Op Crimezone wordt wel eens gekeuveld over hoe je de microbe voor
dit genre te pakken kreeg en wat dan je eerste thriller was. Uit
reacties van forumbezoekers blijkt dat veel mensen begonnen zijn
met Agatha Christie. Ik ben geen uitzondering. In de bescheiden
boekenkast van mijn ouders stond naast Bartje en de Brönte-omnibus
een meerling van Agatha Christie. Ik herinner me nog hoe ik van
Christie genoot. Eerst van onze eigen Vierde Vijfling, daarna van
mijn vriends Tweede Vijfling. Intussen werd de hele reeks van Christie
her-her-heruitgegeven in kleurige pockets en die probeerde ik zo
trouw mogelijk te lezen. Ik was vooral fan van Miss Marple. Bij
elk nieuw boek nam ik me voor om extra goed op te letten zodat ik
zelf de dader op het spoor zou komen. Nooit gelukt.
Jeugdsentiment! Wat lijkt het lang geleden. Maar…
inmiddels heb ik zoveel nieuwe en vernieuwende auteurs gelezen,
zou die goeie oude Agatha mij, verwend leesnest, nog wel kunnen
boeien? Dat vroeg ik me in alle ernst af toen ik En toen waren er
nog maar… ofte Tien kleine negertjes in handen kreeg. Uitgever
Sijthoff brengt dit boek uit in samenwerking met Het Thriller Theater
naar aanleiding van een toneelbewerking.
Uit respect voor alle genoeglijke uurtjes die Christie
mij ooit bezorgde, wachtte ik optimale omstandigheden af.
Buiten
koud en guur, binnen lekker warm en met kaarsjes en een vroege kerstboom
extra gezellig. Met een kopje chocomelk binnen handbereik en een
kersenpitje achter mijn rug las ik de lotgevallen van tien mensen.
Ze worden onder valse voorwendsels naar een verlaten eiland gelokt.
Blijkt dat ze allemaal een moord op hun kerfstok hebben en nu zelf
één voor één vermoord worden. De moordenaar
handelt volgens een kinderrijmpje over tien kleine negertjes. Wie
is hij of zij? Het moet iemand van de tien gasten zijn, aangezien
er echt niemand anders op het eiland is. Opnieuw kreeg Christie
me in de ban. Ik heb weerom extra goed opgelet, maar werd hoe langer
hoe wanhopiger… weliswaar hielden mijn 'favorieten' het het
langst uit, om op het einde… Ha! Dat ga ik niet verklappen!
Mijn advies luidt: als je in de stemming bent om nog eens een lekker
ouderwets maar toch spannend detectiveverhaal te lezen, geneer je
dan niet en haal Christie (opnieuw?) in huis! Goed voor enkele uurtjes
pure ontspanning. En met wat zij voor ons geliefd genre deed, verdient
ze het in ere gehouden te worden. |