WeblogMail Gastenboek

 

Thrillerjaar 2010

Door: Gerd Boeren


2010

Als de laatste minuut van 2010 slaat, dan zal ik om en bij de veertig boeken gelezen hebben.  Aan elk boek ben ik met veel goesting begonnen, maar niet elk boek maakte de verwachting waar. Desalniettemin kostte het me weinig moeite om een fantastische toptien samen te stellen:  een lijst met tien boeken waar ik om verschillende redenen erg van genoot.

Op tien:
Grensgeval van Matti Rönkä. Het eerste deel in een serie rond Viktor Kärppä, een in Finland wonende Russische immigrant met Finse roots. Volgend jaar verschijnt een tweede deel en daar heb ik nu al zin in.

Op negen:
Het pantserhart van Jo Nesbø. De ‘ø’ is de enige letter waar ik de alt+cijfer-combinatie van ken en dat is helemaal te wijten aan mijn enthousiasme voor deze Noorse ex-voetballer, muzikant en schrijver van spannende boeken vol dartelende wendingen. Harry Hole heet het hoofdpersonage, hij heeft het helemaal .

Op acht:
Lichaam van de dood van Elizabeth George. Ik leerde haar werk kennen toen ik een pak jonger was en haar boeken bezorgden me toen en bezorgen me nu het gevoel helemaal in een andere wereld te zitten. George lezen is voor mij een vorm van toegeven aan jeugdsentiment. En nee, ze is niet zoetsappig. Ze stelt pertinente maatschappelijke vragen onder een saus van Engelse degelijkheid.

Op zeven:
Onderstroom van Arnaldur Indriðason. De nieuwste van deze IJslandse grootmeester. Met een minimum aan woorden sorteert hij een maximum aan effect. Dit is kunst. Zijn vast hoofdpersonage Erlendur speelt niet mee, het is Elínborg die de raadselachtige moord op een jonge man probeert op te lossen. Onderhoudend, adembenemend, spijker op de kop. Deze schrijver stelt nooit teleur en ik ben erg blij dat mijn dochter van zestien dit boek leest voor een leesproject. Misschien krijgt ze de smaak evenzeer te pakken als haar moeder.

Op zes:
Hard spel van Sara Paretsky. Het schijnt haar dertiende te zijn rond vrouwelijke detective Vic Warshawski, de reeks loopt sinds de jaren ’80. Ik vind het schitterende thrillers. Met een heldere verhaallijn, waarachtige personages, dialogen om duimen en vingers bij af te likken. En een beetje links ja, dat ook.

Op vijf:
De waarschuwer van Karin Fossum. Het begint me wel op te vallen dat ik in mijn lijstje niet erg afwijk van de gevestigde waarden. Karin Fossum is een absoluut gevestigde waarde. Bij een Nesbø zeg je: wat een plot. Bij een George: wat een sfeer. Bij Fossum buig je ootmoedig het hoofd voor zoveel mensenkennis.

Op vier:
Wrede schoonheid van Mieke de Loof. Nee, het is niet de hartelijke ontvangst in haar werkkamer in hartje Antwerpen waar ik deze innemende vrouw mocht interviewen, waaraan ze de vierde plaats dankt. Het is haar parel van een boek. Wrede schoonheid speelt zich af net voor de eerste wereldoorlog in Wenen. Sommige scènes benaderen de intensiteit van scènes bij Le Carré. Voor wie eraan zou twijfelen: dat is een compliment.

Op drie:
Hoe de Madonna op de maan belandde van Rolf Bauerdick. Dit debuut boordevol avonturen is spannend als een thriller en gedegen als een bildungsroman. Een afgrijselijke moord en vreemde gebeurtenissen schrikken het slaperige bergdorpje Baia Luna op. De jonge Pavel neemt in dit gat de herberg van zijn opa over terwijl zijn vrienden uitzwermen. We schrijven tweede helft twintigste eeuw, Roemenië. Een prachtig boek vol humor, inlevingsvermogen en mededogen.

Op twee:
De gekwelde man van Henning Mankell. Het allerlaatste boek met Kurt Wallander en tegelijk een toemaatje. Wallander nadert de zestig en hij is nog steeds alleen. Hij kijkt met enige afgunst naar de schoonouders van zijn dochter: die mensen zijn gelukkig samen, en hebben het goed voor elkaar. Of is dat schijn? Als schoonpapa verdwijnt, duikt Wallander in diens verleden. Opnieuw een steengoede Wallander.

Op een:
Straatleven van Richard Price. Dit boek is niet eens in het hokje van de thriller gestopt. Dat is ongetwijfeld terecht, we moeten dringend af van dat onderscheid tussen romans en thrillers. Maar misschien is het ook een gemiste kans, want voorlopig blijven thrillers het beter doen dan romans en Straatleven is een boek dat een ruim publiek verdient. Het beschrijft hoe het leven van diverse personages verandert door een gebeurtenis die amper een minuut duurt. Echter dan dit krijg je het in een boek zelden. Toegegeven, de goedbekkende dialogen zijn daar debet aan.

Dit is dus mijn toptien gelezen topboeken uit 2010. Ik ben me er van bewust dat ik even makkelijk een toptien vermoedelijke topboeken kan samenstellen. Veelal op basis van enthousiaste reacties op deze eigenste site. Rusteloos land van Belinda Bauer. Waarheid van Peter Temple. Voor de leeuwen van Jan Costin Wagner. De Underworld USA trilogie van James Ellroy. Duisternis van Gillian Flynn.

Wat is lezen en praten/schrijven over lezen toch leuk. Het was een constante in mijn leesjaar 2010 en ik hoop dat 2011 opnieuw verrassingen en ontdekkingen brengt. Ik ben wel bijna zeker dat mijn hoop waarheid wordt.

Aan iedereen: prettige feestdagen, veel boeken onder de boom en een gezond en gelukkig 2011.